İlişkilerin üzerine bir yazı istiyorum.
Kırılabilir, bükülebilir vs. gibi bir şeyler değil. Direk olarak, "zamana yenik düşebilir" diye.
Zamanla güven azalır,yalnızlığa çağırırlar diye.
---
Nefes alamıyor,konuşamıyor,bulunduğum yer üzerime üzerime geliyor.Nedeni belli olmayan bir durum yüzünden,yine bana bir gün daha zehir olup geçiyor.Şuursuz anılarım ve günlerim oldu yalan değil.Ama kendimi neredeyse dört yıldır ayakları üzerine basan,ilişkisini koruyan bir adam olarak görüyorum.Öyleyim.
---
Kırmadım mı? Üzmedim mi? Sövmedim mi kimi zaman... Yaşamaktan kasıt neyse hepsini yapmadım mı? Değer verdim,sevdirdim...Peki neydi bizi şuan yaşadıklarımıza iten..
Nedir, aslında aynayı kendine çevirmenden seni geri çeviren.
---
Neyse.
Demem o ki sana, zaman hep ilaç değil, bazen de tüketmektir.
Beni tüketmeden kendin tükenmeden istediğin her şeyi yapmakta özgürsün.Toprağım olmadan tohum olamam ben,ya toprak ol, sar kalbinle,ya da
