ne varsa içimde kalan..
yazdım,yazdım..
Artık tam olarak olgun bir insan olarak uyandım.Hissediyorum.
Ne camımda açan yaseminler,ne havadaki aşk kokusu ne de haziran ayı olgunlaştırdı beni.
Anlaşılmamak beni öldürdüğü gibi aynı zamanda da olgunlaştırdı.
Beni besleyen,öldüren mi bilmiyorum ama hissediyorum.
Canım yansada kanamıyor.Bu iyi birşey.
Kötü olan cidden sadece anlaşılmamak.Anlaşıldığını düşünürken anlaşılmamak.
Sen beni öldürüyorsun..Bilmeden,yazdıklarınla,söylediklerinle,anlattıklarınla..
ve üzgünüm ama yeni farkettim,sen aslında bunu hep yapıyormuşsun.
Her limanda birşeyler bırakmışım.Bunu gördüm.Katlanamadım esasında.Sadece birileri sayesinde atlattım.
ama...
geçen gece,geçen hafta,geçen zaman,geçen sarfedilen sözler...
en güzeli benim açımdan kimseye inanıp kalkıp gelmemem oldu.
destan değildi yazmak istediğim.
umursamadığını insan başka nasıl gösterir ki?
altına saklandığı güçlü gardını indirince ve gerçekten canı yanınca.
Tüm iyi dileklerim,çiftler için gitsin her daim.
İyileşsin beyinler,kalpler ardından çevreye bulaşsın..
zamansız oldu biraz.
yakındır çekip gitmem..
aşkla..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
haydi,söyle!