Son 24 Saat..

İyisiyle,kötüsüyle..
Bazen daha kötüsü neler olabilir daha ne olabilir diye düşünüyorum ama dert veren Allah dermanını da veriyor.
Beslendiğim,sevdiğim,aşkımın devam ettiği,sağlığımın bozulmadığı ama kırıldığım ama ağladığım ama beklenmedik insanlardan beklemediğim şeyler duymamla geldi geçti bu yıl..

Yanlışların ortasından belki bazılarının sonundan dönmem bazı hatalar yerine sevaplar güzellikler işlemem yine allahın bu yıl için bana verdiği bir lutüf.

Ne evsizlerin ne barksızların yaşadığı soğuktan ülkemde bebeklerin öldüğü bir yılı geride bırakırken bana düşen tek şey, içinde bulunduğum imkana,aşka ve güce dualar etmek,şükretmek.

Allahım sen gelecek olan,yaşanacak olan yeni yılı en güzel duygular ve hayallerle süsle...Bize,yarattıklarına ve yaratacaklarına "ahir ömrümde görmedim" demeyi nasip et.

Sen sevenleri ve sevilenleri birbirlerine nasip et,barış dirlik mesajları her şeyin önüne geçsin.
Başta sağlıklı bireyler olmak üzere bedenimizin yanında beynimizi doyur.
Belki de bizler için en önemli görülen maddiyatı bir kenara bıraktır,yoksulluğu ortadan kaldır ve ruhumuzu aşkla,sevgiyle beslemeyi bizlere nasip et.

--------------------------------------
Sevgili takipçilerim (sayısı az olsa da bana atılan maillerden vefalı olduklarını gördüklerim:))
ilk defa belki de bu kadar maneviyat yüklü bir post yolluyorum size.İçinde bulunduğum güzelliklerin her birinize daha güzel ulaşmasını diliyorum çünkü.
Bu gece böyle hissettim ve böyle yazıyorum.
Bazı şeyleri düzeltmek için son 24 saatinizi,dakikanızı belkide 24 saniyenizi iyi değerlendirin.
Hayat şuandan ibaret,sadece yaşasın.

Sevgiler.

Anladım.

Yakıyor nefesin
Gönüle göresin..

Bu iki dize aslında neler anlatıyor tam olarak bilmiyorum,hissediyorum,o ayrı.

Güzel bir şarkıdan arakladığım bu dizeler belki de yaşadıklarıma örnek teşkil etmekte.
Bu denli yorgunluk ve kirlilikte;

Yazdığın kaderim bir şaheser.

Teşekkür ederim.

Kayıp Giden!

Bazı anlar vardır hayatta unutulmaması gereken.
Dün gece o anlardan birini yaşadım ardından,bu şiir ulaştı yüreğime.
Kırgınlığım,kızgınlığım ayrı,yok oluş gibi ama,neyse..
Kayıp giden ben olmadım

Beni etkileyen,bana ilk defa yazılan bir şiirle veda şuan size.

Okuyun.



-----------------------------------------------
Kayıp giden bir gündüzdü,bir güneşti parlayan
Kayıp giden bir hayat,boynu bükük çaresiz
Kayıp giden bir nefesti beslendiğim
Kayıp giden bir tokattı yüzümde paralanan
Kayıp giden bir hayat dersi,
Son bir damla yaş gözlerimde...
Bir hoşçakaldı sadece kayıp giden.

Saygımdan.

Ben ki;
Ben ki öyle sürekli türk starların şarkılarını takip edip dinlemem (!)
Tanıdığım belki de önceden tanıdığım birisi sayesinde bir şarkı duydum.

Kızın adı Bengü,pek sevmem kendisini,şahsen görmüşlüğüm yada tanışmışlığım olmadığı halde.

O şarkı,ilginç bir şarkı buraya yazıyorum hatta.

Dinleyin,saçma ama en azından 1 kere dinleyin.

Herkesten bir şeyler var içinde.

Sevgiler.

İşte O Şarkı!

Ellerin İzi..

Bir Sezen şarkısından esinlenerek güne başladım.

Deli gözlerim yine bir çok şeyi aradı durdu sabah sabah.

Kendimi keşfetmeyi bırakmıştım ya belki bir kaç yayın öncesi,şimdi yeniden başladım..Ölecek olmama rağmen hala bir şeyler yapma arzusuyla yaşıyor olmam kimilerine özellikle bana ilginç gelse de,öyle.

Kimsenin izini taşımadığım şu malum günlerde yağmurun ellerini hissetmek için balkona çıkıyor ve dualar ediyorum.O taneler o rüzgarla beraber yüzüme vururken...

Lütfen,lütfen bana acısını gösterme onun...

Lütfen Allahım.

Sevgiyle kalın ve dikkat,kış geliyor.

Duman.

Hayali bir duman çekiyorum sanki,yalnızım,loş bir ışık ve hissiyatım koca bir dünya.

Adeta koca bir dünyaya anlatıyor gibi hissediyor ve dinleniyorum.

Şaşırmışım.

Bu kadar günahın,kimilerine göre bu kadar günahın altında kaybolup gidişim.

Her hücremde bana ceza olmuş günahlarımı görüşüm.

Ağlayamayışımın,haykıramayışımın bile günahlarımdan ötürü gibi gözlerime gelmesi.

Hani duman yakar ya,tıpkı gözlerim o duman gibi yanıyor şuan.Susuz.Çığlık altında.

Kendime ayırıyorum bu dakikaları.

Bana müsade...

Yazdıklarım olmasa,kim inanır ki yaşadığıma.

Yazdıklarım olmasa,nasıl rahatlarım,kendş yalnızlığımda.

Sevgiler benden ulaşan herkese.

Yanlış,ilkinde büyük acılar yaşatabiliyor.Hataya dönmesine beklemeden..

Babam ve Oğlum

Babam var benim,keza hiç oğlum olmadı.
Uzun bir süre de olacağı yok gibi,en azından hayatımı buna doğru yönlendirdim.(yönlenmiş de olabilir)

Sıkıcı,gürültücü anlardan biriydi biraz önce;
Rastgele elimde kumanda zaplarken gördüm,bir film,adı,Babam ve Oğlum.

Hafif rüzgar eserken,izlemek istedim biraz,yalnız da değilim üstelik.
Şuan hala aynı kanal aynı film açık,izleyebilmiş miyim?

...

Hıçkırıklarım artık olmasın,ağlarsam da namuslu namuslu gözyaşlarım aksa mesela.

-Baba,konuştuklarımızın hepsini duydum biliyorum.
-Konuşmamız lazım.
-Büyük avluya gel
-Çok önemli.

Sonrasında kavga,gürültü,patırtı ve hastalık.
Hastalık ya,ölümcül.
Ölecekmişsin gibi,ama kimse ölmemiş gibi.
Yardım edenin kalp ortağın ama,çaresizmiş gibi.

Korkma,korkma...

Bu Su Hiç Durmaz..

Sevgilim;

Özlemişim..

Hemde çok,senden gitmeyi değil,sana kavuşmayı beklemeyi.

Gitmeden bile ne kadar zaman sonra döneceğimi düşünmekten kafamı alamıyorum,işte tam da bu yüzden bu suyu hiç durdurmayacağımı söylemek istiyorum.

Senden gidişlerim,sana gelişlerimin,sabrımın ötesinde bir rüya.

Güya ömrü 3 yıl olan aşka inad,bu su hiç durmaz Sevgilim.

Bu su hiç durmaz...

Bazıları...

Bazılarımız ne kadar şanslı olduklarını bazen görmezler.
Bu bazılardan birisi ben!
Bir eş konusunda ne kadar şanslı olduğumu ona sinirlendiğimde yada birbirimize bağırdığımızda göremiyorum.
Sonra bir deli rüzgar ile kokusunu alınca diyorum bu şans,kader ve aklıma gelen bilimum tüm her şey!
O her şey!

Umarım herkes başına gelen o Her Şey ile kısa sürede tanışır ve yakın zamanda yıllarına bir yıl daha ekler!

Sevgi ve Aşk dileklerim bu gece de sizlerle!

Bu arada unutmayın,başınıza gelmiş en kötü şey henüz gelmemiş olan...
Her şeyin,her zaman en kötüsü,daha kötüsü olabilir..
Buna rağmen zaten hayat güzel değil midir?

Muah*)

GEZİyorum Düş Bahçelerinde!

Güzel ülkem...
Güzel kalplerimiz..
Güzellikler.
Kırıldı kalbin ülkem,bölünmeye,üzülmeye yüz tuttun.
Politikaya,politik amaçlara alet oldun.
Tıpkı kalplerimiz gibi.Tıpkı bizlerin kalbini kıran ağır taşlar gibi taşlandın,yuhalandın ülkem.
İnsanlar sadece aşkın,doğa aşkının peşinden giderken yoruldun.
Diren ülkem,direnelim güzellikler için.
Ağaçlarımız,evcillerimiz,yarınlarımız ve yas tutmayalım diye,direnelim.

Güzel günler göreceğiz,güneşli günler,düş bahçelerinde gezerken.

Yürü ülkem,güzel günlere,aşkla bakan insanlara doğru..

Sağlıcak ve barışla...

Kimseye Etmem.

Kendime ettiklerim kadar kimseye etmem.
Şikayetten tut,ah'a  kadar.
Neden varım bilmiyorum yada neden yapıyorum bilmiyorum ama sadece kendim için yapmışım onun farkındayım.
Biriktirdiklerim ve bende olan her şeyi.
Benden bana kalan her acıyı kendime ben yontmuşum yıllardır.

Ağlamadan adam olunmaz derler ya,ulan ben hep ağlamışım.
Ya adamın ta kendisiyim,yada adam kelimesi başlı başına yalan.

Ağacın çiçeğe,çiçeğin meyveye döndüğü şu günlerde kavram karmaşasıyla iç içe günler geçirmeyeceğim.

Öyle ummayın ki hiç birşey düşünmeyeceğim.

Sevgiler

Ya Ben Olmasaydım?

Bazen değil,genelde düşünürüm bu cümleyi.

Sadece zamirler farklıdır.

Ya sen olmasaydın?
Ya o olmasaydı?
Ya o günler olmasaydı?

Çoğaltılabilir.

Ya duygularım,ya onlar olmasaydı..
Ne olurdu biliyor musun?
İşte o zaman ben olmazdım.
Duygularımla çıktığım hiç bir yolda yanılmadım demek isterken aslında beni yanıltanın onlar olduğunu görmek,öldürüyor beni.

Ya seçimlerim?

Zaten bir çoğunu ben seçmedim ki..Önümüze yazılmış bir hayatı yaşarken kim seçmekten,seçilmekten bahsedebilir ki?

Şaşarım!

Bahsedenden,bahsedilenlerden yana şaşarım.

Benim olan bende kalan her ne var ne yoksa bunların kader olduğuna inanırım.
Bilemem doğru yada yanlış..
İnanırım arkadaş.
Her derdin dermanına.
Her başlangıcın sonuna,
Her güzel şeyin biteceğine...
İnanırım.

Portakal Çiçeği

Bitti mi yani?

Hayatım buraya kadar mıydı? Sevdiklerim,seviştiklerim,sevmek istediklerim buraya kadar mı?

Kabuğuna dönme,siyaha bürünme vakti mi bu?

Anlamıyorum değil,anlayamıyorum.

Kapasitemi aşan,yorgunlukların içinden sızan bir ışık kümesi bana doğru yaklaşıyor.

Sanki sadece annemin olduğu günleri istiyor gibi bir hale bürünüyorum,benden ötürü.Sanki o günler başlayacakmış gibi.Bırakmayacakmış gibi.

Yenilenmek istiyorum ayrıca.
Kanımla,organlarımla.
Yeniden doğmak istiyorum aynı bedende başka zamanda.

Yardım edecek kimse olsun istemiyorum bu defa.
Ben düşerim,ben kalkarım sorun yok.

En son bir şey daha istiyorum.
En sevdiğim çiçekler,başımda olsun.
Ağlamasın kimse,her yer portakal çiçekleri koksun.

Sıcak.

Gece uyuyamadım.

Sol yanım eksikti ve uzaktı.O kadar uzak ki,o Marmara seyrinde iken ben akdenizin dibinde bir otel odasında geceye karışmak üzere olan uykumla baş ediyordum.

Sabah,çok sabahtı.Bu aralar çok sabah kelime grubunu çok kullanıyorum biliyorum ama cidden çok erkendi.
Güneş kendini göstermemiş,dağlardaki sis henüz kalkmamıştı bile.

Şimdi sıcak.

Çok sıcak hissediyorum,yakın saatlerde yine yan yana yine ruhuma eşlik eden sen ile buluşacağım.

Sonu olmayan,sonsuz.

Geçmeyen kronik bir hastalık gibi.

Sevgiyle.

İçimdekiler?

Yıllar.
Tam olarak işte onlardan,zamandan bahsediyorum.
O kadar çabuk geçiyorlar ki.Yıllar olmuş oysaki dün gibi yüzüme söylenen ve nefret içeren bakışları göreli.
Nedense her doğum günümde aklıma geliyor geriye dönük yazılanlar,yapılanlar,söylenenler,yaşananlar.
Adeta; bir veresiye defteri gibi zihnim tahsilat gününü bekleyip,sayaç gibi doğduğum günde sıfırlamayı sağlayan.

Yine biraz daha büyüdüm ve yine biraz daha kendimi güçlü hissediyorum.

Yorgun,bitkin,çirkin ve gittikçe çirkinleşen yüzümde yaşlılığın simgesi olan çizgiler ve çöküklerle beraber.

Hissetmeyle kalmıyor,hissettiriliyor da her defasında,çirkinleştin,yaşlandın vs. gibi.

Bu doğum günü bana pek yaramadı galiba kendimi sertçe eleştiriyorum sadece.

Bana yarayan tek hali,dostlarımın yanımda olmasıydı sanırım.

Neyse;

Ben büyüyorum,her gün geçtikçe bunu görüyorum.
Yüzüm büyüyor,bedenim gittikçe...
Ya ruhum.
İçimdekiler?

Oyle Bir Yerdeyim Ki

Evet.
Hayatimin sonuna kadar asla unutmayacagim bir yerdeyim.
Keske unutma sansim olsa,keske unutsam,gecse ve bitse bu soguk,sevimsiz bir o kadar da kotu anilar.

Neredesin diye soracak olursaniz belki bir hastane kosesinde ya da haber beklenilen o aptal,umutsuz,mutsuz eden bekleme banklarinda diyebilirim.

Gunesli havaya ragmen bedenimin morgta olmadigini kanitlayan tek sey kargalar.Sahi ya kargalarin hastane bahcesinde ne isi var?Olumu akla getiriyorlar ve ben sevmiyorum olmeyi,olum kelimesi duymayi.

Hani bir soz ya,evlerden irak,aynen,olum de oyle evlerden irak olsun.

Gune umutlu,guzel ve en onemlisi asik baslayin.

P.S. I Love You

Günün anlam ve önemine uygun bir post yazayım istedim.

Gözyaşlarımdan kurtulmadan yazabilir miyim bilmiyorum ama.

İzlediğim bir film,dinlediğim bir şarkı,güzel kokan bir koku yada bir fotoğraf...

Seni bana her zaman hatırlatacak mı? Seni hep aklımda tutacak mı?

Anlamıyorum..Dur bir saniye,gözyaşlarımı siliyorum.


Benden ayrı yada benden uzakta yada ben senden ayrı yada ben senden uzakta,sadece seni özleyeceğim.

Hep ruhumda olduğunu bile bile.

Basta Kolay Degildi..

Evet...
Ilk gunleri her seyi hatirliyorum.Zordu hayat,nefes almak,ruh teslim etmek gibiydi her sey.

Kimin hayatinda yoktur ki sorular,zorluklar.

Peki ya nasil asiliyor?

Asiliyor mu zamanla? Cevap buluyor mu sorular?

Gorecegiz.

Evet,O Benim.

Aklıma geliyor bazen.
Hani dizilerde,filmlerde flashback yapılır ya,benimki de o türlü.

Yaşadım,yaşamadım,yaptım,yapmadım,sevdim,seviyorum,sevmedim,gerekli,gereksiz,salla,sallama,öptüm,öpmedim,yedim,yemedim,seçtim,seçmedim,gittim,gitmedim... derken
kendime geliyorum.

Yaşanan az,yaşanmışlık az,her şey bu kadar az ama bu yük fazla.

Çok fazla.