Son Söz

Hep ilk sözler,ön sözler vardır değil mi?
Bu sefer değil...
Şeytanın söylettiği,yaptırdıkları dışında.

Biraz önce,sen uyumadan,canımı iste veririm dedim.
Gerçekten,canımı iste veririm,Sevgilim.
Birkaç kişiden birisin canımla ödeşilen.
Birkaç kişiden birisin beni hayata bağlayan.

Veremiyorum canımı sevgilim sana.Veremiyorum tüm varlığımı,seremiyorum yoluna.
Seni kötülüklerden korumak isterken,sana daha çok zarar veriyorum.Biliyorum.
Gözlerimizinden akan her damla yaşı hissediyorum,Sevgilim.
Tutamıyorum,geçmişi temizleyemiyorum.Bu yükü ne senle ne de sensiz taşıyamıyorum.

Seni deli ediyorum,bırak,kurtul benden,git temizlen..
Nefret et adını unut,yaşanmamış gibi,hiç birleşmemiş gibi.
Takvim sayfaları tekrar eklensin,geçmişe dön,o sıcak Ağustosu hiç yaşamamış ol.

Git şimdi..Hemen.Beni bırakıp arkana bakmadan git,ekle yaprakları takvime geri.Döndür zamanı ve lütfen unut beni...

Akan yaşlara bir anlam veremediğim bu gecenin karanlığı,düş yakamdan.Derinden sarsan muhabbetlere,sergilere,pazarlara konu et beni.

Ve dön bak dünyaya,dünyamıza..Birimiz olmasın birimize gelmişken diken.
En büyük duam,isteğim budur.

Ve şimdi de Son Söz.

Kim ne derse,ne yaparsa,nasıl olursa ve neyse...

Seni çok Seviyorum.