içim acıyor...
sebebini bilmeden,hissetmeden acı çekiyorum.
geceler hep mi çaresiz yapar?
hep mi düşündürür olanı,biteni...
hep mi hatalıdır seven?
sevdigini söyleyen...
---
kendime bakıyorum...
katlanmaya çalışıyorum duruma.
kutsal bir amaç için uğrasıyor gibi görünüyorum ama başıboş kalıyorum sığındıgım o kayanın dibinde
kendimi kaybediyorum o kayaya saklanırken.
sanki benden sanki ondan başkasını görmüyorum.
ama biliyorum o kaya beni saklayabilir,yüceltebilir...
ama kayada bir sorun var.
bende olan bişeyi istemiyor gibi...Sevmiyor birşeyi yada kendini bende bilmiyor...
taş ya onun kalbi söylemiyorda...
işte taştan kalple kaya balığının öyküsü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
haydi,söyle!