İnsan olmanın bir kuralı olsaydı ve ilk kuralını bana soracak olsalardı,muhtemelen hata yapmak diye cümleye başlardım.
Hata yapmak.Yanlışların birikip hata olması,hata yapmak,hata...
Dile yapışan söz gibidir aslında hata yapmak.Kimi zaman benim hatam dersin,kimi zaman hatasız kul olmaz falan feslikan.
O kadar basite indirgeriz ki 'hata' kelimesini bazen cidden anlamaz,geçer gideriz.Oysa bir hata,yani yapılan belki de bir kaç yanlış nelere mal oluyor hayatımızda...
Yazık.
Bir ömür,bir ömre mal olmuş benimkisi...
Ne kaçarı var ne faydası.Belki de başkasına zararı olacak.
Duyduğun bir sözde bile ruhuna derinden işleyecek.
Sonunda ise o güzelim yanan ateş sönecek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
haydi,söyle!