Nereden nereye gidiyorum pek belli olmasa da cidden ağır ağır gidiyorum.
Ruhum,bedenim alışılmadık bir yorgunluk ve ağırlık içinde hareket ediyor.Mutlu etmeye çalıştığım insan sayısına bakınca kendimi cidden kalbi kırık bir palyaço gibi görüyorum.İçi kan ağlayan,makyajı bozulmuş ama başkalarını güldürmek ve mutlu etmekle yükümlü..
Ağlasam anlamayacaklar,gülsem zaten bir anlamı yok.Yanında oluşumu sadece "bedenen" açıklayabileceğim anlar var.Bu aralar mutlu olmak gerçekten zor. (şu bir kaç saat dilimi içinde)
Sevgilerimi sunuyorum,he bir de;
Biraz zaman verseniz,makyajımı tazelemek istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
haydi,söyle!