Tam da şuanki duruma uygun bir başlık.
10 senelik bir maceraydı benim için buraya bir şeyler yazmak. Yorumlar, teklifler, fake hesaplardan tacizler hepsini burada yaşadım.
Şimdiki gibi -ne deniyor şimdilerde- fenomen (!) falan olmak için göt gereken dönemlerde, samimi yazıyordum.
O gun ne yaşandıysa, ne vurduysa beni. Cümlelerimi beğeniyordu zarar epi topu bir avuç takip eden. Güzel konuşuyorduk ama, mailler hala duruyor arada okuyorum.
Sizden sonra çok yol aldım -aynı sevgili devam merak etmeyin- artık kavga etmiyoruz, işin tek sıkıcı kısmı şuan için o :)
Bir dönem çok korktum, bitti diye. Diyorduk ya ne olur ilişkilerin üstüne set yazsınlar diye, sanki görmüştüm, bozulmuştuk bi.
Bayram öncesi ailesine kavuşan adam gibiyim. Elimden babamdan sonra hiç birşey kaybolup gitsin istemiyorum. Ölüm çok soğuk. Çok korkunç. Gidene hala bakmak daha da korkunç...
Ne olur ölmeyin. Bedeninize iyi bakın. Bir başka kayıp benim için kabul edilebilir değil. Çiçeklerim bile ölmesin. Ne olur ne olur ne olur...
Affedin bi de beni. Buradan ve hayatımdan kırdıklarım. Hepinizin mutlaka bi suçu vardır ben giydirdiğime göre ama olsun ben herkesi affettim.
Benim yazım ve benim bencilliklerime yeniden hoşgeldiniz. Umarım daha çok buluşuruz.
Bu arada; sayfa görüntülemem 1 ayda 45. Onur duydum. Merak ettim.
Öpüşün, sarılın, kıymet bilin. Özellikle babayı çok sevin.Çok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
haydi,söyle!